Trauma
Trauma jest doświadczeniem psychofizjologicznym, wywoływanym przez sytuacje narażenia zdrowia lub życia jednostki, bądź bycia świadkiem takich wydarzeń w stosunku do innych osób. Jest naturalną reakcją obronną organizmu w odpowiedzi na zagrażającą sytuację. Pomimo iż, pojawienie się objawów traumy jest bardzo indywidualne, najczęściej pojawiają się one w przypadku: przemocy, klęsk żywiołowych, katastrof komunikacyjnych, pożarów i poparzeń, wypadków, gwałtów i przemocy na tle seksualnym, tortur, działań wojennych, konfrontacji z zabójstwem lub samobójstwem, chorób zagrażających życiu. Doświadczenie traumy powoduje powstanie kryzysu psychicznego. Może się on objawiać się on poprzez:
- natrętne, nawracające wspomnienia lub sny,
- stany dysocjacyjne, czyli ponowne doświadczanie traumy, doświadczenie „bycia poza ciałem”,
- nasilone i przedłużające się cierpienie,
- wyraźne reakcje fizjologiczne,
- unikanie miejsc, rzeczy lub myśli związanych z traumą,
- trudności w zapamiętywaniu ważnych aspektów traumatycznego przeżycia,
- uporczywe, nadmierne negatywne przekonania na temat siebie i świata,
- zniekształcone spostrzeganie przyczyn traumatycznego zdarzenia, prowadzące do obwiniania siebie lub innych,
- utrwalone stany negatywnych emocji (lęku, strachu, złości, winy),
- znacząco zmniejszone zainteresowanie ważnymi czynnościami,
- poczucie wyizolowania od innych,
- trudności w wyrażaniu pozytywnych uczuć,
- drażliwość, wybuchy gniewu,
- nieprzemyślane, autodestrukcyjne zachowania,
- nadmierna czujność,
- problemy z koncentracją,
- problemy ze snem.
Zaburzenie związane z traumą i stresem często współwystępują z: depresją, zaburzeniami, lękowymi, uzależnieniami, zaburzeniami łaknienia, zaburzeniami dysocjacyjnymi, zaburzeniami osobowości.
Trauma jest doświadczeniem wymagającym pomocy psychoterapeutycznej. Celem terapii jest przeprowadzenie pacjenta ze stanu „ponownego przeżywania” traumy do mniej bolesnego stanu pamiętania o wydarzeniu traumatycznym oraz zwiększenie świadomości własnego ciała.
