Depresja
Depresja jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń. W Polsce choruje na nią obecnie 1,5 mln osób i dotyka ona coraz to młodsze osoby. Jest bardzo ciężką chorobą, które w przeciwieństwie do stanów depresyjnych, może trwać wiele miesięcy i bardzo utrudniać lub wręcz uniemożliwiać funkcjonowanie jednostki. Aby rozpoznać epizod depresyjny według klasyfikacji ICD-10, należy stwierdzić występowanie przez co najmniej dwa tygodnie przynajmniej dwóch z trzech poniższych objawów:
- poczucie przygnębienia,
- utrata zainteresowania czynnościami, które niegdyś sprawiały przyjemność,
- poczucie zmęczenia i pozbawienia energii przez większość czasu.
Konieczne jest także wystąpienie dwóch lub więcej spośród następujących objawów:
- znacząca zmiana apetytu lub wzrost albo spadek masy ciała,
- problemy ze snem (trudności w zasypianiu, budzenie się w środku nocy, wczesne wybudzanie się lub nadmiernie długi sen) występujące niemal każdej nocy,
- spowolnienie lub poczucie niepokoju, nieustanne poruszanie się
- utrata zaufania do siebie, poczucie bezwartościowości lub bycia gorszym od innych,
- uczucia samooskarżenia lub winy,
- problemy z myśleniem lub koncentracją uwagi,
- brak chęci życia, myśli samobójcze.
Depresję stwierdza się także aż u 2% dzieci i u 8 % nastolatków. Niektóre źródła mówią, że zaburzenia depresyjne mogą dotyczyć nawet co 3 nastolatka. Depresja u dzieci ma wiele wspólnych objawów co u dorosłych, jednak młodsze dzieci są znacznie mniej świadome własnych emocji i trudniej im jest przedstawić opiekunom co w ich głowie się pojawia. Obok smutku, przygnębienia, apatii, zaburzeń snu, apetytu i samookaleczeń, a niekiedy i myśli rezygnacyjnych i samobójczych, u dzieci depresja ma też sporo charakterystycznych objawów, takich jak: uporczywe dolegliwości somatyczne (bóle brzucha, głowy, wymioty, nudności, nocne moczenie, duszności, omdlenia), bunt wobec rodziców i szkoły, nieprzestrzeganie zasad, trudności z koncentracją i zapamiętywaniem, pobudzenie psychoruchowe. Żadnych objawów nie można bagatelizować, szczególnie w przypadku, gdy dziecku towarzyszą myśli samobójcze. Należy wtedy niezwłocznie zgłosić się do lekarza psychiatry oraz psychoterapeuty.
