Zaburzenia lękowe
Zaburzenia lękowe u dzieci mogą dotykać aż 20% dzieci i młodzieży. Przebiegają w różny sposób i mogą mieć różne źródła. Przyczyn upatruje się w czynnikach genetycznych. Skłonności lękowe w dużym stopniu są dziedziczone, ale na ich ujawnienie w takim samym stopniu może mieć wpływ styl wychowania przez opiekunów. Zaburzenia lękowe mogą wystąpić również w następstwie przykrych doświadczeń, których dziecko doznało, np. odrzucenie przez rówieśników.
Aby rozpoznać zaburzenia lękowe u dzieci spełnione muszą być poniższe warunki:
- lęk powoduje u dziecka zaniepokojenie, napięcie lub prowadzi do unikania konkretnych czynności lub sytuacji,
- jest nieadekwatny do okoliczności,
- ma rozległy charakter,
- nie podlega kontroli co najmniej przez jakiś czas,
- zakłóca rozwój dziecka lub/i funkcjonowanie rodziny,
- utrzymuje się przez czas określony dla danego zaburzenia,
- towarzyszą mu nasilone objawy somatyczne.
Charakterystycznymi problemami dla okresu dziecięcego są:
- lęk separacyjny,
- zaburzenie lękowe w postaci fobii w dzieciństwie,
- lęk społeczny w dzieciństwie,
- zaburzenie związane z rywalizacją w rodzeństwie.
Zaburzenia lękowe często współwystępują z zaburzeniami depresyjnymi.
